Natasja Diender - Invalpool Almere
Natasja Diender heeft het ontzettend naar haar zin als projectondersteuner bij het Kenniscentrum van Hogeschool Windesheim. Maar de afgelopen weken was ze regelmatig druk aan het lezen met kinderen op OBS De Achtbaan. Met twee dochters op de basisschool weet zij als geen ander hoe hoog de nood is. En hoe fijn het is als mensen willen helpen. Een goed initiatief, de invalpool Almere, vindt Natasja.
Je hebt je aangemeld voor de invalpool; hoe is dat gegaan?
“Toen ik aan het werk was, kwam de mail voorbij met de oproep voor de invalpool. Omdat ik zelf twee dochters heb op de basisschool, ken ik het probleem. Er is altijd een tekort aan extra handjes, mensen die komen helpen of die willen ondersteunen met bijvoorbeeld lezen of rekenen. Het leek mij wel leuk om te doen. Na overleg op mijn werk, kon ik daar wat uurtjes voor vrij maken, ook omdat het maar voor een paar weken was. Dat was wel te overzien. Ik heb me aangemeld en daarna ging het heel snel. Na een paar dagen had ik op OBS De Achtbaan al een gesprek met de directrice over wat ik wilde gaan doen en waar zij de meeste behoefte aan hadden. Mijn VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) werd aangevraagd en vlak daarna kon ik starten.
‘Je merkt dat het echt nodig is,
die aandacht voor het lezen!’
Wat deed je op De Achtbaan?
Lezen met kinderen van groep 3 en groep 4. Ik haalde ze in groepjes van drie kinderen tegelijk uit de klas en liet ze oefenen met lezen. Een deel las voor uit een boek; met een ander deel werkte ik op de computer met Bouw, een preventief programma waarbij leesproblemen kunnen worden voorkomen. Hierbij moeten de kinderen vooral letters en woorden maken. Ik werkte zo’n 3,5 uur per keer op De Achtbaan, een maand lang, met heel veel plezier. Woensdag 24 april was mijn laatste dag.
Hoe werkte dat nou, die invalpool?
Ik kon kiezen of ik een dag of een halve dag wilde werken. Ik werk zelf 32 uur bij Windesheim en ben daar heel druk mee. Ik kon niet een hele dag iets anders gaan doen. Daarom heb ik voor een halve dag per week gekozen. Daar waren ze op de Achtbaan echt al heel erg blij mee. En als ik dan zie wat ik daar in een paar uurtjes kan doen; dat is best veel!
‘Het was voor mij best confronterend om te zien
hoe erg scholen omhoog zitten,´
Wat vond je het mooiste aan je werk op school?
Het is heel eervol werk. Ik kreeg er veel voldoening uit. Je ziet de kinderen echt opbloeien en groeien in lezen. Dat vond ik ontzettend leuk om te zien. Ze maken enorme sprongen, dus ik zag resultaat van mijn werk én dat van de leerkrachten natuurlijk. Het ene kind is gemotiveerder dan het andere; de een vindt lezen leuk en de ander absoluut niet. Door ze op een speelse manier te laten lezen, probeerde ik er toch steeds iets leuks van te maken. Hoe fijn is het dan dat, als je zo’n klas binnenkomt, kinderen meteen hun vinger opsteken en vragen: ‘Mag ik mee?’ ‘Mag ik nu ook een keer mee?’ Ha, ha, niet allemaal, hoor. Sommigen komen zuchtend en steunend van hun stoel. Mooi om op mijn manier toch een beetje te hebben kunnen bijdragen aan hun ontwikkeling.
Je werk vanuit de invalpool zit erop; vind je dat niet jammer?
Nou…..ik moet zeggen, als ze me na een paar maanden zouden vragen om het nog een keer te doen, dan zou ik dat best leuk vinden. Maar dan zou ik wel heel goed moeten kijken hoe ik dat in mijn werk kan inpassen. Deze keer had ik met mijn teamleiders afgesproken dat ik dit onder werktijd kon doen. Een volgende keer zou ik extra uren moeten maken en dat wordt te veel. Ik heb twee kinderen thuis, die ik ook aandacht wil geven. Op dit moment zou ik niet zo goed weten hoe ik het in mijn schema zou kunnen laten passen. Maar ik vind het heel erg leuk om te doen, dus als de nood echt heel hoog is, ben ik best bereid een keertje te komen.
´Kijk, daar is juf Natasja!´
Waarom zouden anderen zich ook moeten aanmelden voor de invalpool?
Voor jezelf is het een superleuke ervaring. En ik denk dat je het eigenlijk ook wel verplicht bent aan de maatschappij, om een inspanning te verrichten voor de toekomst van de jeugd. Ik vind het heel belangrijk dat alles op alles gezet wordt om kinderen zo goed mogelijk te leren lezen. Dat is hun toekomst. Misschien komt dat ook wel omdat ik moeder ben. Ik weet hoe het is om met kinderen te werken. En dat het af en toe ook wel wat van je geduld vergt…
Je merkt dat het echt nodig is, die aandacht voor het lezen! Soms hebben kinderen de grootste moeite met de simpelste dingen. Dingen die je in groep 4 eigenlijk al had moeten weten. Je hebt natuurlijk te maken met heel veel verschillende soorten kinderen. De een zit te wiebelen op zijn stoel, terwijl de ander tien minuten lang heel geconcentreerd kan lezen. En weet je, de basis is voor ieder kind anders. Iedereen krijgt het op een andere manier mee vanuit huis. Hier in Almere hebben we bijvoorbeeld te maken met heel veel verschillende talen en culturen. Waardoor sommige kinderen moeite hebben met taal.
Het was voor mij best confronterend om te zien hoe erg scholen omhoog zitten. Ik denk dat het goed is dat anderen dit ook een keer zien. Alle reserves zijn op. Toen er pas geleden een leerkracht ziek was, moest een groep naar huis, omdat ze niemand hadden om de groep over te nemen. Alle hulp is echt ontzettend nodig. Als je dus een keer de kans krijgt om een korte periode bij te springen in het onderwijs, doe het dan! Het is absoluut een mooie ervaring.
Wat is jou het meest bijgebleven van de afgelopen weken?
Het enthousiasme van de kinderen, zeker weten! Het gevoel dat ze me gaven dat ik iets goeds gedaan had. Ik ben vijf keer op De Achtbaan geweest. Als de kinderen me zagen, riepen ze: ‘Kijk, daar is juf Natasja!’ Dat is toch geweldig!”
