Een mensen-mens, dat is Sietske Sennema zeker. In haar vorige werk bij het Leger des Heils en de Rabobank hielp zij mensen bij hun ontwikkeling. En dat is precies wat ze nu weer doet, maar dan als leerkracht van groep 4 op de Droomspiegel.
Wie is Sietske Sennema?
“Ik woon in Almere, ben 43 jaar, getrouwd en we hebben twee kinderen. Zij zitten alletwee op de Droomspiegel, de school waar ik nu werk. Ik ben in december 2022 afgestudeerd als zij-instromer. Hiervoor heb ik bij het Leger des Heils gewerkt. En bij de Rabobank, als opleidingscoach. Ik vond het altijd al leuk om mensen te helpen bij hun ontwikkeling.
‘Het zaadje was geplant.’
Waarom wilde je wat anders gaan doen?
Blijven leren en me verder ontwikkelen, dat vind ik belangrijk. Om de twee jaar ongeveer kom ik op zo’n punt dat ik verder wil, wat anders wil. Daar zat ik nu ook. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik wilde. En toen kregen we een brief van de school van mijn kinderen over het tekort aan leraren. Ik was altijd wel actief in de school; ik was bijvoorbeeld klassenouder. De toenmalige leerkracht van mijn dochter zei tegen me: “Dat is echt wat voor jou!” Mijn eerste reactie was: “Nee, dat is niks voor mij!” Maar het zaadje was geplant…
Mensen in mijn omgeving vonden het onderwijs perfect bij mij passen en ik raakte er zelf ook enthousiast over. En toen dacht ik: “Ik ga het gewoon doen!” Zo kwam ik dus in het zij-instroomtraject terecht. Het leuke is dat ik na de HAVO de PABO wilde gaan doen, maar dat leek me destijds te veel werk. Je moest heel veel lezen, een muziekinstrument bespelen enz. Jaren later koos ik er alsnog voor, heel bewust. Ik had veel meer ervaring en was inmiddels zelf moeder. Grappig, toch, hoe dingen kunnen lopen? En ik heb er nog geen moment spijt van gehad.
‘Eigenlijk ben ik nu bezig mijn rugzak te vullen om een zo goed mogelijke leerkracht te worden.’
Je ging dus alsnog de opleiding doen. Hoe ging dat en hoe gaat het nu?
Ik ben begonnen in de Coronatijd, dat was wel pittig. De scholen gingen dicht. Maar de opleiding was voor mij prima te doen, zelfs met twee jonge kinderen. Het was niet moeilijk, wel heel veel. En het meeste leer je natuurlijk in de praktijk. Je moet gewoon heel goed plannen. Daar draait het om! Dat ging mij gelukkig goed af. Het liefst wilde ik meteen aan de slag op de Droomspiegel, maar ze vonden het niet zo’n goed idee om tijdens mijn opleiding te starten op de school waar mijn kinderen zaten. Daarom ben ik begonnen op de Duinvlinder. Daar heb ik twee heel leuke jaren gehad. Op de Duinvlinder werken ze echter met vakspecialisten en ik wilde opgeleid worden tot allround leerkracht. Na twee jaar, bijna aan het eind van mijn studie, ben ik op zoek gegaan naar een andere school. Dat werd de Droomspiegel. Toch gelukt dus! Dit is mijn tweede jaar daar en ik heb het ontzettend naar mijn zin. Ik sta voor groep 4, drie dagen per week. Ik vorm een duo met een ervaren leerkracht, die wat minder wilde werken. We doen de groep echt met z’n tweeën. Omdat hij veel ervaring heeft, leer ik nog steeds van hem.
‘Ik wil mezelf recht in de spiegel kunnen aankijken.’
Waarom past de Droomspiegel zo goed bij jou?
Het gevoel, daar gaat het bij mij om! Als ik een school binnenloop, moet dat meteen goed voelen. Net als toen ik op zoek ging naar een school voor mijn eigen kinderen, zocht ik ook voor mezelf een school die bij me paste. Toen ik ging beginnen, kwam ik toevallig bij een SKO-school terecht, de Duinvlinder. Daar vond ik het erg fijn. Mijn kinderen zitten op de Droomspiegel, omdat het daar goed voelde voor hen. En ook voor mij!
Als jij nu in de spiegel kijkt, wie en wat zie je dan?
Een blije Sietske, absoluut! Ik vind het hartstikke leuk om voor de klas te staan. Maar ik ben een starter in het onderwijs. Ik ben iemand die nieuwe dingen wil leren. Nog steeds. Ik ben heel gedreven en wil er het beste uithalen voor mezelf. Ik ben dus nog zeker niet uitgeleerd en wil veel ervaring opdoen. Eigenlijk ben ik nu bezig mijn rugzak te vullen om een zo goed mogelijke leerkracht te worden.
‘Alles wat ik doe, moet bij me passen. Het moet gewoon IK zijn.’
Waar sta jij over tien jaar?
Het leuke in het onderwijs is dat je makkelijk iets anders kan gaan doen. Als ik straks denk: “Groep 4 kan ik nu wel”, dan kan ik misschien overstappen naar de bovenbouw. Maar voor nu ben ik helemaal tevreden. Je hebt natuurlijk elk jaar een nieuwe klas, nieuwe leerlingen, nieuwe ouders, een nieuwe duo. In het onderwijs is er altijd wel een nieuwe uitdaging. Over tien jaar, vroeg je? Dan hoop ik een mooie baan te hebben. In elk geval hoop ik nog steeds een bijdrage te kunnen leveren aan de ontwikkeling van mensen. Ik ben nu eenmaal een mensen-mens. Dat past gewoon bij mij.
Heb jij nog dromen?
Gelukkig zijn, doen wat je graag wil doen en lekker jezelf kunnen zijn, dat vind ik het allerbelangrijkst. Om nog even terug te komen op die spiegel, ik wil mezelf recht in de spiegel kunnen aankijken. Alles wat ik doe, moet bij me passen. Het moet gewoon IK zijn! En verder? Ja… ik heb kinderen en ik hoop dat zij in het onderwijs nog goed opgeleid kunnen worden. En dat zij het geluk vinden. Dan is moeder natuurlijk ook gelukkig!
