All you need is love
Van ‘achter’ de schermen bij de tv naar ‘voor’ het digibord op de basisschool. Die overstap maakte Ron Michiels twee jaar geleden. Zaken regelen en organiseren, daar draait Ron zijn hand niet voor om. Maar hoe bevalt de rol van ‘presentator’ hem? Presentator voor groep 6, op basisschool de Klaverweide. Ron vervult die rol met liefde.
Vertel eens wat over jezelf. Wat heb je allemaal gedaan tot nu toe?
“Al bijna 24 jaar ben ik gelukkig getrouwd met Perla, een Mexicaanse. We hebben drie kinderen: Raúl van 20 en een tweeling van 18, Pablo en Alicia. Twee jaar geleden ben ik het onderwijs ingestapt en sinds die tijd sta ik als leerkracht voor de klas op de Klaverweide, in Almere Haven. Dat is drie minuten lopen naar mijn werk, ideaal dus!
Wat betreft mijn eigen onderwijs heb ik een lange carrière achter de rug, met meerdere uitstapjes en omzwervingen. Ik kan er uitvoerig over vertellen, maar laat ik het kort houden. MAVO, HAVO, militaire dienst, deelcertificaten, weer HAVO, lerarenopleiding, sportacademie én, wat ik per se wilde, de School voor Journalistiek. Want dat was mijn doel: sportjournalist worden. Het heeft even geduurd. Her en der ben ik behoorlijk creatief geweest in mijn keuzes, maar het is gelukt!
Toen ik 24 was, heb ik mijn studie aan de School voor Journalistiek een jaar stopgezet om de wereld rond te reizen met een internationale muziek-, zang- en dansgroep ‘Up with People’. Allemaal jongeren tussen de 17 en 25 jaar, die met een cultureel/educatief programma rondreisden. Een prachtige tijd was dat. Daarna heb ik mijn studie weer opgepakt en afgerond. Jaren later ging ik met een vriend naar Bielefeld in Duitsland voor een kerstoptreden van Up with People. En daar kwam ik mijn vrouw tegen, die op dat moment rondreisde met dat gezelschap. Het heeft gewoon zo moeten zijn.
Hoe zag jouw werkzame leven eruit voordat je in het onderwijs terechtkwam?
Dat speelde zich volledig af in de tv-wereld, al tijdens mijn studie. Mijn eerste stageplek was bij All You Need Is Love. Ik was betrokken bij de allereerste uitzending, in september 1992. Daarna heb ik stage gelopen bij Studio Sport. Een geweldige periode, met Kees Jansma als mijn mentor. Nadat ik de School voor Journalistiek had afgerond, ben ik bij Endemol Sport en de voetbalzender Sport 7 begonnen. Toen die vroegtijdig ten einde kwam, heb ik voor Joop van den Ende Producties een jaar lang gewerkt aan het programma Tea Room, met Ellen Brusse. Ik werkte niet zozeer voor een tv-zender, maar voor produktiemaatschappijen als Joop van den Ende Producties, Eyeworks, Talpa, IDTV en Warner Bros. Ik deed vooral redactiewerk, maar ook verslaggeving en item-regie. Ken jij ‘het bloemetje’ nog? Dat was destijds een vast item in de 5 Uur Show, waarbij iemand sorry wilde zeggen. Het kon dan zomaar zijn dat ik op je stoep stond, met dat bloemetje…
Wat heb ik nog meer gedaan?
Ik deed regie bij Big Brother, De Bus en Starmaker. De laatste 13 jaar deed ik de eindredactie van veel uiteenlopende programma’s, waaronder de reallifesoap van Samantha (Barbie) en Michael. Wat een stel was dat! Veel collega’s vonden het een crime om met hen te werken, maar ik heb nooit moeite met ze gehad. Ik liet ze in hun waarde en respecteerde ze zoals ze waren. En ik ging er onbevangen in, dat hielp ook, denk ik. Het had geen zin om van tevoren een heel script in je hoofd te hebben. ‘Ga er naartoe en ga maar draaien, dat was mijn insteek. Er gebeurt altijd wel wat bij die twee’. En zo was het ook. Niet geacteerd, maar echt. Dat is de mooiste tv! De laatste klus die ik gedaan heb, was de laatste casting van 18 kandidaten voor het RTL 4-programma Obese, met Angela Groothuizen. Dat was eind 2019.
‘Die magische tv-wereld sprak me enorm aan.’
Waarom besloot je de tv-wereld achter je te laten?
De laatste periode van mijn tv-werk leefde ik vooral ‘In Between Projects’. Het werk lag regelmatig stil. Soms weken, maar soms ook maanden. Ik vond het ook moeilijker om naar een nieuw project te gaan. En toen begon ik na te denken. Hoe kan dat? Waarom vind ik het niks om ‘In Between Projects’ te zitten? En een vraag die voortdurend door mijn hoofd ging: Hoe zou het zijn om voor de klas te staan? Ik moest steeds denken aan de woorden van een docent in mijn 1e jaar aan de PABO. Voor mijn opleiding kreeg ik de opdracht een Nederlandse les in leestekens te geven. Ik deed dat met ontzettend veel plezier en straalde dat blijkbaar ook uit. “Weet je zeker dat je de journalistiek in wil?”, vroeg mijn docent me na afloop. Dat wist ik zeker. Die magische tv-wereld sprak me enorm aan. En ik vond het fantastisch om daar te werken. Maar de woorden van die docent van vroeger bleven door mijn hoofd gaan. Toen ik ruim twee jaar geleden hoorde over Flevowijs en het zij-instroomtraject, was mijn besluit snel genomen.
Hoe verliep het zij-instroomtraject?
Eind 2020, in coronatijd, heb ik een online informatiebijeenkomst bijgewoond van Flevowijs en mijn sollicitatiebrief gestuurd. In januari 2021 ben ik gestart met het zij-instroomtraject. Tijdens de training Zin in lesgeven vonden ze dat ik best met oudere kinderen aan de slag kon. Omdat ik mijn propedeuse Nederlands op de PABO gehaald heb, zou ik me daarin kunnen specialiseren. Maar daar hoort ook historische letterkunde bij en dat vind ik helemaal niks. Doe mij maar de basisschool. Rekenen, taal, spelling; dat vind ik hartstikke leuk om te geven. Vorig jaar ben ik gestart voor groep 4 en dit jaar sta ik voor groep 6. En dat bevalt me prima.
‘Ik ben overal voor te porren.’
Heb je altijd een klik gehad met kinderen?
Jazeker! Ik ben gek op kinderen. Ik was de laatste in de familie die kinderen kreeg. Daarvoor was ik altijd bezig met de kinderen van mijn broers en zussen. Ik level goed met kinderen. Ja, dat vind ik echt van mezelf. Ha, ha, ik heb zelfs in het animatieteam gezeten op een gezinscamping; geweldig! Ik ben 13 jaar trainer/coach geweest bij het voetbalteam van mijn oudste zoon. Ik ben overal voor te porren, ook nu op school. Of het nou gaat om de Vierdaagse, sportdag, de Koningsspelen of gymlessen voor de kleuters. Vorig jaar ben ik meegegaan met het kamp van groep 8. Wat een feest hebben we daarvan gemaakt! Dit jaar ga ik zeker weer mee.
Wat is jouw grootste struikelblok?
Ik wil heel graag impact hebben op de kinderen. Ik wil iets voor ze betekenen. Ik wil ze graag iets bijbrengen, het liefst snel. Ik moet geduldiger zijn. En ik moet leren te accepteren dat mijn impact alleen zichtbaar is tussen 08.30 en 14.00 uur, binnen de muren van de school. En dat er buiten de school meerdere personen en factoren impact hebben op de kinderen. Een impact die wellicht anders is dan die van mij. De afgelopen tijd werd ik regelmatig badend in het zweet wakker. Kan ik het loslaten dat mijn impact op de kinderen niet verder gaat dan tussen de schoolmuren? Dat is best een persoonlijke ‘struggle’.
Heb jij je nieuwe baan onderschat?
Om heel eerlijk te zijn, ja! Wat ik onderschat heb, is klassenmanagement. Hoe zorg ik voor een ideaal leer- en werkklimaat in de klas? Hoe gaan we met elkaar om? Hoe communiceren we met elkaar? Kan een kind tegen een volwassene op dezelfde manier praten als tegen een vriendje? Ik ben nu 56 en pas ervoor op mijn plek gezet te worden door een 9-jarige. Waarom is het meteen onrustig in de klas zodra mijn collega de klas uitloopt? Waarom zie ik dat kinderen op een andere school wel keurig hun respect bewaren en gaat dat bij mij nog niet zo? Kinderen weten allemaal hoe het hoort en wat ze moeten doen, maar het gebeurt niet altijd. Er zitten er altijd een paar in de klas die lak hebben aan alles en iedereen. Kinderen mogen zijn wie ze willen zijn, maar met 26 kinderen in de klas, vind ik dat best pittig. Allerlei vragen dus waar ik best mee in mijn maag zit.
Welke vaardigheden uit je vorige werk komen jou goed van pas als leerkracht?
Speak up! Ik heb een hekel aan hiërarchie, maar ik respecteer iedereen in zijn functie. Ik kijk dus niet naar wat voor grootheid of bekende naam ergens zit, maar naar de functie die iemand uitoefent. Zelf geloof ik ook altijd in het goede van de mensen. Een beetje naïef misschien, maar ik krijg vanzelf wel een keer het deksel op mijn neus. Het omgaan met vele verschillende leeftijden en het schakelen daartussen; dat vind ik nog steeds fantastisch. En verder denk ik dat ik een redelijke mensenkennis heb. Bij een programma als Big Brother, waarbij we 24 uur per dag mensen observeerden, leer je mensen te lezen.
Wat zou je mensen die een zij-instroomtraject overwegen, willen meegeven?
Het belangrijkste vind ik dat je het echt vanuit jezelf moet willen. Als de intrinsieke motivatie er is, dan komt het wel goed. Heb je van tevoren twijfels, dan weet ik zeker dat je deze gaat gebruiken als reden om het uiteindelijk toch niet te gaan doen. Neem je tijd en denk goed na! Zorg dat je er mentaal klaar voor bent, net zoals bijvoorbeeld bij de beslissing om te gaan trouwen of het kiezen voor kinderen. Zelf heb ik ook anderhalf jaar de tijd genomen om te stoppen met mijn tv-werk. Toen ik de mogelijkheid kreeg van Flevowijs om te starten met het zij-instroomtraject, was ik daar echt klaar voor. Je weet zelf of je met kinderen overweg kunt. Met de juiste instelling en inzet kan je heel veel. Vertrouw daarop!
Hoe blij is meester Ron?
Heel veel dingen vind ik ontzettend leuk! Het werken met kinderen maakt me superblij en ik krijg er veel energie van. Ik zie mezelf de komende jaren lekker voor de klas staan. Of dat op de Klaverweide is of ergens anders, geen idee nog.
‘Misschien moet ik proberen de lat een paar meter lager te leggen.’
Ik wil me graag verder ontwikkelen en daarvoor moet ik met een aantal punten aan de slag. Ik moet leren loslaten. Loslaten wat er buiten school gebeurt. Ik wil graag rust en sereniteit in de klas. Maar dat lukt niet of niet altijd. Dat wíl ik wel accepteren, maar ik moet het ook kúnnen accepteren. Ik leg de lat voor mezelf te hoog en misschien moet ik proberen die lat een paar meter lager te leggen. Meer afstand nemen van de boefjes in de klas, dat is ook een voornemen. En meer kijken naar de andere kinderen in de klas, die zich wel goed gedragen. Daarnaast wil ik meer genieten van de succesmomentjes. En die zijn er gelukkig genoeg!
Soms kom ik wat hobbels tegen op mijn weg, maar ik ga door. Het opleidingsteam van Flevowijs helpt me als ik daar behoefte aan heb. Dat is superfijn. Ik kan altijd met ze sparren. Zij kijken naar wat ik nodig heb om te kunnen groeien en komen met alternatieven, als dat nodig is. Zij willen dat ik met plezier naar mijn werk ga. Het geeft gewoon een heel goed gevoel te weten dat mensen blij met je zijn. Daar zorgt het team zeker voor. Voorlopig zijn ze dus niet van me af!”
